بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی

بقعه شیخ صفی الدین شاهکار معماری در ایران و تنها اثر ثبت جهانی اردبیل است.این مقبره با 17 متر ارتفاع ،برج مدور بلند و گنبدی شکل است که با کاشی آبی تزئین شده و اولین بار توسط پسر شیخ صفی ،شیخ صدرالدین موسی ساخته شده است.

مقبره شیخ صفی یکی از مکان های تاریخی اردبیل است که در گذشته به عنوان خانقاه و عبادتگاه و بعدها محل دفن برخی از بزرگان صفوی مانند شیخ صفی الدین اردبیلی و شاه اسماعیل اول و همسر شاه اسماعیل بوده است.

این مجموعه نه تنها مدفن مشاهیر و برجستگان، بلکه معماری خیره کننده ایرانی و تزئینات ظریفی چون کاشی معرق، گچ بری، کتیبه های نفیس،قره دوزی، نقاشی و تذهیب را به تصویر می کشد و از این رو از مهم ترین آثار تاریخی ایران به شمار می رود. یکی از اشیای نفیس مقبره شیخ صفی که شهرت جهانی دارد، فرش اردبیل است که در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می شود. در جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار و سقوط اردبیل، نسخه‌های خطی کتابخانه شیخ صفی‌الدین اردبیلی از ایران نبش قبر شد و اکنون در موزه آرمیتاژ در سن پترزبورگ است.

آدرس مقبره شیخ صفی

آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی در میدان عالی قاپو اردبیل قرار دارد. برای زیارت حرم می توانید با تاکسی به سمت حرم بروید یا با وسیله نقلیه شخصی به محله عالی قاپو بروید. قبل از رسیدن به مقصد، محل پارک را در نظر بگیرید. از آنجایی که در بین گردشگران بسیار محبوب است، معمولاً در خیابان های مجاور پارکینگ وجود ندارد.

بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی در 6 ماهه اول سال از ساعت 08:00 تا 20:30 و در 6 ماهه دوم از ساعت 08:00 الی 17:30 باز است.

تاریخچه شیخ صفی الدین اردبیلی

صفی الدین ابوالفتح اسحاق اردبیلی موسس خانقاه صفویه در اردبیل است و در طول زمان پیروان زیادی پیدا کرده است.

وی در سال 650 (631 هجری قمری) در کلخوران اردبیل به دنیا آمد و به زهد و روزه و شب نشینی علاقه داشت. شیخ صفی گاه شاهد رؤیاها و مکاشفات عرفانی بود و حتی برای دیدار مردان خدا به کوه سبلان می رفت.
صفی الدین از شهرت شیخ زاهد گیلانی در سفرش به شیراز شنید و برای پیشواز به گیلان رفت. او تا 25 سال بعد شاگرد و ساکن خانقاه زاهد بود. سرانجام زاهد گیلانی صفی الدین را به عنوان جانشین خود انتخاب می کند و پس از مرگ زاهد رهبری فرقه زاهدیه را بر عهده می گیرد.

پس از مدتی به زادگاهش برمی گردد. شیخ صفی ابتدا مزرعه کوچکی داشت که از پدرش به ارث رسیده بود. اما با افزایش مریدانش، اموال فراوانی به خانقاه اهدا شد و درآمد فراوان خود را صرف فقرا، صوفیان، مریدان و گسترش صوفیه کرد. سرانجام در سن 85 سالگی در روز دوازدهم محرم سال 735 (ه. 713) درگذشت.